ا  الهی و ربی من لی غیرک                 الهی و ربی من لی غیرک                  الهی و ربی من لی غیرک            

الهی آنکه سحر ندارد از خود خبر ندارد

الهی ذلت ولذت،فریب هم بلکه قرین هم اند، که "ان مع عسر یسرا" راهرو در رنج تن گنج روان یابد و در این بار گران، بار گران

الهی آنکه سرمایه دارد و از آن بهره ای نمی برد، از گدا گرفتار تر و بیچاره تر است

الهی شب پره را پرواز باشد، و حسن را نباشد

الهی اگر خدا خدا نکنیم چه کنیم، و اگر ترک ما سوا نکنیم چه کنیم؟

الهی در شگفتم از کسی که غصه خودش را نمی خورد و غصه روزیش را می خورد

الهی فرزانگان گنگ شده اند، دیوانگان چه بگویند

الهی اسمی جز بی اسمی برایم مباد

الهی چرا بگریم که تو را دارم، و چرا نگریم که منم

ترک گناه سرچشمه جوشان همه دستور العمل ها

یکی از طلاب محترم نقل کردند : ((روزی به خدمت حضرت آیه الله بهجت رسیدم و عرض کردم: آیا می شود خودمان به این دستوراتی که از بزرگان رسیده و در کتاب ها نوشته شده ، مانند دستورات مرحوم بید آبادی عمل کنیم ؟آقا جواب دادند :  مرحوم بید آبادی و بزرگان دیگه برای اسلام زحمات بسیار کشیدند ، ولی هر کدام از راه خاصی افراد را به سوی خدا می بردند ، ولی من را هم  این است که این دستور العمل فقط در یک چیز جمع شده ، در یک کلمه خیلی کوچک ، خیلی کوچک ، و آن ((ترک گناه )) است ، ولی فکر نکن ترک گناه چیز ساده ای است گاهی خیلی مشکل است . و تمام دستورات خودشان بعداً می آید. ترک گناه مثل چشمه  ای است که همه چیز را خود به دنبال دارد ، شما گناه را ترک کنید دستورات بعدی و عبادات دیگر خود به خود به سمت شما می آید .))

یکی از طلاب با تقوا نیز می گفت : ((به خدمت حضرت آیه الله بهجت رسیدئم و  عرض کردم : دستوری به من بفرمایید . آقا فرمود: گناه نکن . عرض کردم : آقا دیگه من با این سن و سال بالا که مرتکب گناه نمی شوم ، یک ذکری ، دستوری  دیگر به من  بدهید . آقا فرمود : بگویم دیروز در منزل چکار کردی ؟ عرض کردم: بگویید . همین که آقا گفت من خوشکم زد و با خداحافظی ، سریعاً از محضر ایشان ددور شدم.))البته باید توجه داشت گناه هر کس متناسب با خودش است و ممکن است بعضی از کار ها برای برخی گناه محسوب نشود . گاهی خود آقا می فرمودند : ((خیال می کنیم خیلی چیز ها گناه نیست ، و حال اینکه نگاه تند به مطیع ، و نگاه محبت آمیز به عاصی خود گناه است که شاید ما گناه نشماریم .))

عاشق سوخته  عاشق سوخته      عاشق سوخته     عاشق سوخته     عاشق سوخته     عاشق سوخته   عاشق سوخته   عاشق سوخته     عاشق سوخته

پرده بر دار از رخ ،چهره گشا ، ناز بس است

عاشق سوخته را دیدن رویت هوس است

دست از دامنت ای دوست نخواهم برداشت

 تامنٍ دل شده را یک رمق و یک نفس است

همه خوبان بر زیباییت ای مایه حسن

فی المثل در بر دریای خروشان چه خوش است

مرغ پر سوخته را نیست نصیبی ز بهار

عرصه جولان گه زاغ و نوای مگس است

داد خواهم غم دل را به کجا عرضه کنم 

که چو من داد ستان است و چو فریاد رس است

این همه غلغل و غوغا که در آفاق بود

سوی دل دار روان و همه بانگ جرس است

شعر از :  دیوان امام خمینی  ره