بسم رب الحسین

سلام می کنم به تمام دوستای گلم که قابل می دونن و به وبلاگ خودشون سر می زنن. ایام عزای حسینی رو به همتون

تسلیت می گم. انشاالله که آقامون رو بهتر و بهتر بشناسیم و با کمک خدا و اربابمون همیشه حسینی بمونیم.

بابت دیر آبدیت کردنم عذر می خوام .ببخشیدااااااااااااا

راستش خیلی وقت نیست که امتحانام تموم شده.حالا دیگه بیشتر وقتمی کنم به روزکنم. می خوام براتون از خلاصه

یه جلسه بگم که چند روز پیش رفتم که تمام جلسه تو یه کلمه خلاصه میشه و اون اینه: دنیا می خوای حسین، آخرت

می خوای حسین. سخنرانش آقای حیدری کاشانی بود که می گفت: زندگی تمام عرفا رو که نگاه می کنی می بینی

یه جورایی همه از طریق امام حسین(ع) وصل شدن.

بیاید از همین امروز یه قولی به هم بدیم که تا موقعی که زنده هستیم و نفس می کشیم هر روز زیارت عاشورا رو

بخونیم.قبوله؟

تو این چند روز یه جورایی حس می کنم که آسمون و زمین و تمام کائنات دارن می گن حسین.

نمی دونم شما داستان غلام سیاه اربابمون رو شنیدید یا نه .اگه نشنیدید اینجوری بوده:

در روز عاشورا جون سیاه، می یاد پیش امام حسین و میگه: به من هم اجازه جنگ بدهید، که آقا می فرمان:نه برای تو

الان وقت این است که بروی بعد از این در دنیا آقا باشی، این همه خدمت که به خانواده ما کرده ای بس است.ما از تو

راضی هستیم. بعد این مرد به پای آقا می افته و می گه:آقا مرا محروم نفرمایید و بعد جمله ای می گه که اباعبدالله

جایز ندانست که به او اجازه ندهد. عرض کرد:آقا، فهمیدم چرا به من اجازه نمی دهید،من کجا و چنین سعادتی کجا.

من با این رنگ سیاه و با این خون کثیف و با این بدن متعفن شایسته چنین مقامی نیستم. که امام فرمودن: نه چنین

چیزی نیست. به خاطر این نیست. و بعد اجازه دادن و غلام رفت و شهید شد.

اباعبدالله رفت به بالین این مرد، و در آنجا دعا کرد و فرمود:خدایا در آن جهان چهره او را سفید و بوی او را خوش گردان.

خدایا،او را با ابرار محشور کن. خدایا، در آن جهان بین او و آل محمد(ص) ، شناسایی کامل برقرار کن.

«برگرفته از بحارالانوار ج45ص22،منتهی الامال معرب ج1ص667»

خیلی داعامون کنید.